زل و حجرات همسرانِ رسول خدا(ص) پیامبر(ص) با اینکه رئیس جامعه اسلامی بود و تمامی امکانات و منابع مالی را در اختیار داشت؛ اما بسیار ساده میزیست. نمونه بارز این سادگی، منزلی بود که حضرت و همسران مکرمهاش در آن سکونت داشتند. این منزل، وسایل مختصری داشت و در سادگی، مثالزدنی بود. واقدی از عبدالله بن زید هذلی چنین نقل میکند: «من، منزل همسران پیغمبر(ص) را در آن موقع دیدم که آنها را به فرمان عمرو بن عبدالعزیز ویران کردند. دیوار حیاطها از خشتِ خام و هر حیاط، دارای حجرههایی از چوب و شاخ خرما بود که میان آنها را گلاندود کرده بودند. 9 حجره در فاصله خانه عایشه و درب مسجد ـ که به باب النبی(ص) معروف است ـ تا محل خانه اسماء دختر حسن بن عبدالله قرار داشت. بر در این حجرات، پردههای مویین سیاهی آویزان بود و بالای این حجرهها نیز سفرههای چرمی یا چادرهای مویین قرار داشت. وسایل خانه آن حضرت تختخواب نزد قریش، چیزی دوستداشتنیتر از تخت نبود که بر آن بخوابند؛ از این رو بعد از هجرت و آمدن به مدینه، ابوایوب انصاری، تختی از چوب ساج و لیف خرما برای پیغمبر تهیه کرد که تا وقتی پیامبر(ص) در منزل ایشان بود، بر آن استراحت میفرمود؛ اما بعدها که به منزل خود در مدینه تشریف برد، تختی داشت که رویهاش از حصیر بود. زیرانداز رسول اکرم(ص)، زیراندازی از پوست داشت که از لیف خرما پُر شده بود؛ اما بیشتر اوقات، عبایش، زیرانداز بستر بود که آن را دولا میکرد و بر آن استراحت میفرمود. رو انداز پیغمبر(ص) رواندازی داشت که با گیاه خوشبو و رنگین «ورس» یا «زعفران» رنگ شده بود. نوبت هر یک از زنان که میرسید، رسول اکرم(ص) آن را به خانه وی میفرستاد و آن را مرطوب میکرد تا بویش پخش شود. بالش بالش ایشان، چرمی و انباشته از لیف خرما بود. فرش آن بزرگوار، حصیری داشت که روزها بر آن مینشست و شبها بر آن نماز میخواند؛ گلیمی هم داشت که سجاده نمازش بود. ظرفهای منزل حضرت دو کاسه چوبی و کاسهای هم از آبگینه (شیشه ـ بلور) داشت. این کاسه بلور، هدیه مقوقس، شاه اسکندریه بود که با نقره تزیین شده بود و گفتهاند که نامش «ریان» بود. کاسهای بسیار بزرگ هم به نام «ریّ» در خانه آن بزرگوار وجود داشت. همچنین، رسول خدا(ص) دو ظرف به نامهای «سعه» و «مضّبب» و کاسهای برنجی داشت که حضرت به سبب شدت حرارت در آن «حنا» و «وسمه» میریخت و به سر میمالید. علاوه بر اینها ظرفی از سفال نیز در منزل بود که پیامبر خدا(ص) در آن وضو میگرفت و از آن آب مینوشید. اطفال انصار نیز به منزل رسول اکرم(ص) میآمدند و بدون هیچ منعی از آب آن مینوشیدند و برای تبرک، از آب آن بر سر و روی خود میمالیدند. ابریق (آفتابه) آفتابهای از روی نیز در منزل بود که استفاده قرار میشد. لوازم شخصی مسواک حضرت، چوبهای مسواک تر و خشکی داشت که هر گاه از خواب برمیخاست، چه روز و چه شب، پیش از وضو از آنها استفاده میکرد. شانه خاتم انبیا(ص)، شانهای از عاج داشت. آیینه نام آینه حضرت «المدله» بود. سرمهدان پیامبر(ص) هر شب، هنگام خواب، چشمان خویش را سرمه میکشید. شیشه روغن رسول اکرم(ص)، روغن لازم برای موهایش را در آن شیشه نگاه میداشت. جعبه آن جعبه، «کافور» نام داشت که هدیه نجاشی بود و پیغمبر(ص) شانه عاج، سرمهدان، قیچی و مسواکش را در آن قرار میداد. عصا پیامبر(ص) دو عصا داشت: عصایی به نام «العرجون» و نیز عصای سر خمیده کوچکی به نام «ممشوق» که طولش نیم متر یا کمی بیشتر بود. ایشان پیاده و سواره، آن را با خود داشت و چون سوار شتر میشد آن را به شتر میآویخت و گاه با آن، چیزی را از زمین بلند میکرد.
